domingo, 30 de agosto de 2015

EN MARCHA A XXXI CARREIRA POPULAR DE MEAÑO 

Cartel que anuncia a proba deste ano coa imaxe de
Robertas Geralavicius entrando gañador en 2014

Foto: Iñaki Abella
Meaño prepara a súa XXXI Carreira Popular, a clásica por excelencia do atletismo popular arousano e unha proba consolidada de pleno dentro das populares galegas, non só por participación senón pola calidade dos atletas que cada ano se dan cita nela.

A Carreira Popular Concello de Meaño córrese o domingo 13 de septembro ás 11 da mañá. A inscrición para participar permañece aberta na web www.championchinorte.com dispoñendo de prazo ata a noite do xoves 10 de setembro. Un ano máis a organización segue apostando polo carácter gratuito da proba polo que a inscrición non ten coste -algo pouco frecuente nas populares de hoxe-, se ben apélase á responsabilidade, por canto que cada inscrito que non concorra sí supón coste económico real aos organizadores.



PRESENTACIÓN
Geralavicius e Lourdes Ucha nun momento da presentación.
 Foto: Marcos Castro
A Carreira foi presentada de xeito oficial o venres 18 de agosto nun acto que contou coa presencia de Robertas Geralavicius, gañador en 2014 e doble campión lituano de 5.000 metros. Un Geralavicius que estivo acompañado para ocasión pola sua súa dona, a doble campiona de España de maratón Mª Jesús Gestido, quen precisasamente tamén gañara a Carreira de Meaño en féminas nos anos 2002 e 2003. O campión lituano felicitou á organización "por trabajar con tanta ilusión y humildad, porque de otra forma no se entiende que una carrera supere los 30 años", e pola aposta en canto á participación dos nenos e nenas "porque ellos son el futuro, y buena parte de ese futura pasa por el deporte y no por estar enganchados todo el día a la play". Rememorou ou seu duelo do ano pasado con Essaadaqui Akka "en lo que fue una pugna Marruecos-Lituania por el triunfo en Meaño" y recomendó esta carrera como "una excelente ocasión para correr en familia, porque el lugar invita a quedarse esa jornada y aprovechar para pasar en Meaño un día diferente".

Ercilia Machado entre vencedora en 2014. Foto: Ángeles Souto
CIRCUITOS E PREMIOS
A carreira manterá os xa tradicionais circuitos de 6,3 kms., 1,6 kms. y 1 km en función das 17 categorías que contempla. Eso sí, a saída será conxunta para todas elas ás 11 horas, outro dos rasgos que diferencias esta carreira do resto das populares. E, a maiores, inclúense dúas categorías non competitivas como son as de chupetes (nados desde 2011, que percorrerán 100 metros), e andantes (para aficionados que opten por camiñar en vez de correr e que disporán dun percorrido de 3 kms). Salientar que estos últimos só deben inscribirse no día da proba na zona de saída-meta situada na Praza da Feira, entre 9 e 10,30 horas.

Unha charanga animou ao atletas na costa dos Fornos
Foto: Pablo Portas
Todos os que cheguen á meta recibirán como agasallo, polo mero feito de teren completado o percorrido e por xentileza da firma Inter Rías, unha camiseta técnica serigrafiada co logo da proba xa do ano 2016. Ademáis os tres primeros clasificados de cada categoría recibirán a xeito de trofeo este ano testimuñas de atletismo creadas en cerámica e diseñadas para a ocasión de xeito exclusivo polo escultor meañés Pablo Barreiro -previo Novos Valores 2015 da Deputación de Pontevedra-E na xeral, tanto en modalidade masculina como feminina, os gañadores percibirán 300 euros e o seu peso en botellas de albariño Paco&Lola, os segundos 200 euros e un fin de semana para dúas personas no hotel con encanto Quinta de San Amaro, e os terceiros 100 euros e unha cesta productos gastronómicos típicos xentileza de por Súper Merca Más-Galiñáns. A organización tamén seguirá mantendo o “premio á fidelidade”, un agasallo para aqueles atletas que correra con esta -completando percorrido- as últimas cinco edicións. O premio empezou a entregarse o pasado ano e, en boa lóxica, os premiados entonces, non poden repetir este ano, empezando nesta edición de 2015 a contabilizar un novo ciclo de cinco anos para optar ao premio de novo en 2019.

A TER EN CONTA
Non se admitirá inscrición algunha fóra de prazo. É indispensable formalizar a inscrición cos dous apelidos en cumprimento do que marca o regulamento, o cal podes descargar da páxina www.championchinorte.com  ou consultado na sección MEAÑOLEANDO deste blogue (pinchado arrriba nesta páxina) .O ano pasado inscribíronse 730 atletas procedentes de 81 concellos das catro provincias galegas mailo norte de Portugal. O récord masculino da Carreira está en 18’18 de (Suso de la Fuente, ano 2000) e o feminino en 21,05 (Claudia Pereira, ano 2009). En caso de batir calquera deles agarda para o atleta un fantástico reloxo Viceroy doado por Xoiería Portonovo como agasallo engadido.

CADRO DE HONRA
Foron gañadores en Meaño segundo os arquivos que se conservan os seguintes atletas (a partir de 1990, a inmensa maioría deles internacionais nesos anos con España ou Portugal):

Carlos de la Torre entra gañador en 1990
1988: Xaquín Costa (Cambados)
1989: Daniel de la Torre (Marín)
1990: Carlos de la Torre (Marín) e Rocío Vicente (Vigo)
1991: Carlos de la Torre (Marín) e Alzira Lario (Portugal)
1992: Alejandro Gómez (Vigo) e Anne Middle (Santiago)
1993: Carlos de la Torres (Marín) e Alzira Lario (Portugal)
1994: Serafín Portela (A Garda) e Soledad Castro (Mos)
1995. Elisardo de la Torre (Marín) e Esther Pedrosa (Santiago)
1996: Elisardo de la Torre (Marín) e Esther Pedrosa (Santiago)
1997: García Gendra (Santiago) e Soledad Castro (Mos)
1998: García Gendra (Santiago) e Soledad Castro (Mos)
1999: Carlos Adán (Vigo) e María Abel (Lugo)
2000: Suso de la Fuente (Santiago) e Fátima Paz (Santiago)
2001: Carlos Adán (Vigo) e Griselda González (Marín)
2002: Lolo Penas (Arzúa) e Mª Jesús Gestido (Cangas)
2003: Lolo Penas (Arzúa) e Mª Jesús Gestido (Cangas)
2004: Pedro Nimo (Santiago) e Leonor Carneiro (Portugal)
García Gendra gañando en 1998
2005: José B. López Pastoriza (Marín) e Leonor Carneiro (Portugal)
2006: Lolo Penas (Arzúa) e Leonor Carneiro (Portugal)
2007: José Antonio Ramallo (Pontevedra) e Patricia Pereira (Portugal)
2008: Lolo Penas (Arzúa) e Patricia Pereira (Portugal)
2009: Tiago Costa (Portugal) e Claudia Pereira (Portugal)
2010: Ricardo Rivas (Portugal) e Filomena Costas (Portugal)
2011. Hassan Lekhili (Marrocos) e Ercilia Machado (Portugal)
2012: Alejandro Fernández (Ourense) e Ercilia Machado (Portugal)
2013: Alejandro Fernández (Ourense) e Yolandda Gutiérrez (Ourense)
2014: Robertas Geralavicius (Lituania) e Ercilia Machado (Portugal)


RECOMENDACIÓNS PARA NON PERDERSE EN MEAÑO
Onde hospedarse?
Habitación da Quinta de San Amaro
Se vÉs de lonxe e decides durmir en Meaño a noite anterior brindámosche tres opcións:

HOTEL CON ENCANTO: 
Quinta de San Amaro (a 500 m.)
HABITACIÓNS Casa Rodiño (a 300 m.)
CASA RURAL: Eirado do Pino (a 1 km.)


Onde xantar?
Ofrecémosche estas alternativas adaptadas a tódolos petos. 
Se o que preferes e xantar á carta estas son as dúas opcións preto, excelentes ambas:


RESTAURANTE QUINTA DE SAN AMARO 
Nas inmediacións da ermida de San Amaro, a altura do quilómetro 0,9 do circuito.
Hotel con Encanto
Piscina
Enlace: Quinta de San Amaro






CASA RODIÑO
Especialidade en cordeiro
En pleno circuito, a altura do quilómetro 0,5
Salón amplo
Enlace: Casa Rodiño

Se, en cambio, preferes tapear, as dúas opcións que che propoñemos son:

TABERNA RURAL PAZO DE LIS
Ao lado mesmo do Museo da Muller Labrega. 
En pleno circuito a altura do quilómetro 1,5
Sá e terraza rural cuberta
Acolledor
Enlace: Pazo de Lis





O MUIÑO DO FERREIRO
No roteiro do muiños en Lores, a altura do quilómetro 2,8 do circuito.
Sabor de tradición
Área recreativa no exterior con praia fluvial
Enlace: Muiño do Ferreiro





Podes ver polo miúdo algunhas destas recomendacións visitando este blogue no seguinte enlace
http://poloventanuco.blogspot.com.es/search/label/Congusto.es

Que facer pola tarde?
Propoñémosche catro alternativas:

Área recreativa do muiño de Ferreiro
Cascada da área recreativa
RELAX: Tarde de disfrute do espazo natural e da praia fluvial da área recreativa do muiño do Ferreiro, enclavada no roteiro dos muiños de Lores (á altura do quilómetro 2,8 do circuito). Moi recomendable.

Roteiro dos muiños
Muiño do Crego en pleno roteiro
NATUREZA: Se preferes soltar os músculos a opción e percorrer o roteiro dos muiños do río Chanca entre Lores-Simes e Armenteira. Distancia 6 quilómetros. Dificultade: baixa e media no tramo alto. Tempo estimado entre ida e volta: 2 horas e 20 minutos (tamén podes non percorrelo completo, os muiños só están presentes nos primeiros 3 quilómetros, o resto é unha zona entre o bosque que leva ao manantial onde brota o río Chanca)


Mirador de San Cibrán en Cobas

VISTAS PANORÁMICAS: Visitar o alto de San Benito en Lores (a 2 quilómetros da Praza da Feira; preto do roteiro dos muiños) cunha excelente panorámica do val. No municipio tamén se atopa o mirador de San Cibrán en Cobas (a  4 quilómetros da zona de meta) con espléndidas vistas sobre a ría de Arousa





Claustro do mosteiro de Armenteira
ARTE: Igrexas románicas de San Xoan Bautista de Meaño e Santa María de Simes. Pero xa que estás preto e se o que che gosta é a arte non deixes de visitar o mosteiro de Armenteira (a 10 minutos) enclavado no municipio veciño de Meis, e que está considerado como a “catedral do Salnés”. Nel poderás mercar os tradicionais xabóns artesanais que elaboran a monxas do mosteiro.


Praia da Lanzada
PRAIA: Como Meaño é centro de todo en O Salnés se a tarde se presta tamén podes desprazarte ata a praia da Lanzada (a 15 minutos) e disfrutar dun areal de 3 kms. considerado dos mellores de Galicia. Un baño na suas augas salinas ou un paseo coa marea baixa farán a tarde inesquecible.


domingo, 23 de agosto de 2015

LA ESCULTORA MEAÑESA “GUADA” EXPONE EN BUDAPEST

Guada decora la cerámica en su taller de Meaño
La escultora meañesa Guadalupe Martínez “Guada” muestra estos días su obra en el marco de una exposición internacional en Budapest. Se trata de un evento al que España acude como país invitado y que tiene como sede el Palacio de Buda en la capital húngara. Fue la galería coruñesa “Botica das Artes”, junto con el propietario de la firma de cerámica tomiñesa Androx y el museo Mapax de Tomiño quienes concibieron el proyecto en cuestión. Se trata de una colección de cerámica pintada y esmaltada cuya decoración fue encargada por los promotores a varios artistas como Celeiro, Omar Kessel o Rufino Peral entre otros, y también a la artista meañesa Guadalupe Martínez “Guada”.
En concreto la meañesa decoró 14 piezas de la colección, sección que titula “A Connection Point”. Concibió también una obra con diseño propio, decorada y esmaltada de su propia mano y que completa la colección.

Una de las piezas que conforman la colección
La muestra permanecerá abierta en Budapest en el marco del “XXIX Festival de Artes Folklóricas” (Mesterségek Ünnepe), evento que está organizado por la Asociación de Artistas Folklóricos de Hungría y reúne varias muestras de artesanía, cerámica, danza y música popular. España concurre como país invitado a este festival y esta muestra de cerámica será la única presente de Galicia en este evento.
Guadalupe Martínez reconoce que es su primera experiencia en el mundo de la cerámica “pero me ha reconfortado mucho tanto que pienso ya en nuevos proyectos en esta modalidad”. Dichos proyectos pasan por una nueva colaboración con la firma Androx “no solo decorando sino creando algunas piezas más para una nueva colección” apunta Guada.



domingo, 16 de agosto de 2015

Hemeroteca, 1997
Rescatamos nesta entrada unha páxina de hemeroteca na que nos remontamos ao 2 de xullo de 1997 cando publicabamos en Faro de Vigo esta reportaxe sobre Amancio Prada e a sua vinculación coas terras do Salnés, nun colexio de Castrelo conlindante coa localidade meañesa de Padrenda.

El cantautor leonés Amancio Prada cursó tres cursos del antiguo bachillerato en el colegio salesiano “La Merced” de Castrelo. Introvertido y buen estudiante Amancio Prada recibió aquí su primera formación musical y destacó pronto por su dominio de la voz.

Un alumno llamado… AMANCIO PRADA
                                             
Amancio Prada
En 1959 un niño leonés de 10 años, natural de Dehesas (Ponferrada) ingresa en el colegio salesiano “La Merced” de Castrelo (Cambados), entonces convertido en seminario menor, para cursar el bachillerato. Ese chaval de tez blanca y con gafas de borde grueso era Amancio Prada Prada, hoy conocido por todos por ser una de las mejores voces de nuestro panorama artístico y haber musicado los poemas de Rosalía o Álvaro Cunqueiro entre otros.

El cantautor en una de sus actuaciones

El trovador leonés pasó en Castrelo tres años de su vida, cursando el primero, segundo y cuarto curso del antiguo bachillerato -tercero lo completó en Allariz-. Estuvo aquí hasta los catorce años. Todavía hoy quedan en el centro antiguos compañeros suyos, ahora convertidos en profesores salesianos. Uno de ellos es Hermenegildo González, actual profesor de música y sociales, y a la vez jefe de estudios del colegio, quien compartió promoción con Amancio Prada. “Lo recuerdo sobre todo por la gran voz que ya tenía por entonces, haciendo cosas complicadísimas con ella” fue lo primero que nos dijo. “Por lo demás -continuó- era un chaval extremadamente paciente, amigo del paseo, de la conversación, y nada dado a los juegos o a las travesuras de niño”. Hasta tal punto que en alguna ocasión el alumno Amancio Prada fue recriminado por sus profesores debido a su escasa participación en el juego con el resto de los compañeros. “A veces nos metíamos con él -recuerda Hermenegildo González- porque nunca se enfadaba pero, detrás de aquellas gafas que le daban cierto aire de intelectual, era un chaval de sentimientos muy nobles del que nunca recuerdo una mala palabra”.

Como estudiante era bueno, con cierta predilección hacia las letras. La religión o la geografía e historia eran asignaturas en las que destacaba, mientras que sus aprobados más bajos se situaban en las matemáticas o la física y química, aunque tampoco el griego parecía escaparse de esta particular quema. Pero en general un 7,5 de media en el bachillerato es como para poder salir con la cabeza muy alta.

Colegio salesiano "La Merced" donde Amancio Prada cursó tres años
Primeras actuaciones        
Amancio Prada recibió su primera formación musical en el colegio de Castrelo. Con diez años no llegaba versado en esta disciplina y, por entonces, el centro salesiano era todo un germen de cultural musical con coros, rondalla con medio centenar de músicos, al menos ocho pianos, representaciones de zarzuela, y un sinfín de actividades destinadas a alimentar el ego musical de sus alumnos. “Esto era un internado -recuerda Hermenegildo- y cuando salíamos de clase dedicábamos dos o tres horas al ensayo musical, en coros, rondallas, zarzuelas, piano...”. “Me acuerdo particularmente de las zarzuelas, cuyos ensayos se realizaban en ocasiones con algunos músicos de la banda de Castrelo, bajo la dirección del maestro Montañés, quien nos  hacía repetir las cosas un montón de veces. Los solos siempre eran para Amancio y dos o tres compañeros que los hacían muy bien”.

Portada de unos de sus discos
Y es que el alumno Amancio Prada comenzó a destacar más por su dominio de la voz que como instrumentista. Sus primeras actuaciones las recuerda Hermenegildo en las zarzuelas que se representaban en el antiguo teatro del colegio. “Recuerdo solos complicadísimos que interpretó en El barberillo de Lavapiés, El Rey que robó, o en La Tempestad”. Nadie podía saber que aquel chaval, con aquellas gafas tan particulares que le daban ese aire de intelectual del que habla su entonces compañero Hermenegildo, iba a ser unos de los cantautores más importantes de nuestra música y que muchos acabaríamos aprendiéndonos los primeros versos de Rosalía a través de sus canciones. Un Amancio Prada que paso parte de su vida ligado a Castrelo, incluso recibió la confirmación en Santa Marina de Cambados el 23 de abril de 1963, año en que finalizaría sus estudios en el centro salesiano.

Amancio Prada con su guitarra
El pasado 4 de mayo el leonés estuvo en su antiguo colegio para un concierto con motivo de los actos que este curso vino organizando el centro al cumplirse su 50 aniversario. Durante unos minutos un Amancio Prada, emocionado en ocasiones, recorrió las dependencias del colegio y se detuvo con morriña en el antiguo teatro que vio sus primeras actuaciones en público. De ello hace ya 37 años, cuando un alumno llamado Amancio Prada.

sábado, 8 de agosto de 2015

Xaquín Rodríquez Pomares
Música para una causa solidaria. Es el proyecto puesto en marcha por Xaquín Rodríguez Pomares, un cambadés afincado en la localidad meañesa de Padrenda que, junto con un pequeño grupo de conocidos ha puesto en marcha la asociación “Son Relanzo”, una entidad cuyo objetivo es colaborar con proyectos solidarios aquí y en el tercer mundo. En marcha el primero de esos proyectos, el disco “Regalos Escondidos” que recoge una docena de canciones compuestas por el propio Xaquín Rodríguez y que está llegando a la calle. “Es un disco sin precio -explica su promotor- cada uno aporta lo que puede, y el dinero que se recaude irá destinado íntegramente a financiar proyectos solidarios”.

    LA MÚSICA SOLIDARIA DE XAQUÍN 
 Y “SON RELANZO”
           
El cantautor cambades en una de sus actuaciones
“Regalos Escondidos” es el título del disco de “Xaquín y su banda” que busca llegar al público a modo de proyecto solidario. Es el segundo de este cantautor cambadés, profesor de biología en el instituto de Vilalonga, conocido en el ámbito público por su vinculación al Colectivo Ecoloxista do Salnés, entidad que presidió durante años. Pocos sabían de su faceta de cantautor con la que ha emergido de un tiempo a esta parte. En 2008 editaba el primero de sus discos, “Pasárselo bien”, un compendio de canciones infantiles del que se vendieron 3.000 copias. Ahora llega este su segundo trabajo, “Regalos Escondidos”, enmarcado en esta ocasión dentro del colectivo “Son Relanzo” del que es uno de los promotores.

El misionero Longinos Lópe en su misión de Karamoja en Uganda
“Son Relanzo nació en 2014 -explica Xaquín Rodríguez- como asociación abierta, de momento integrada por un grupo de personas pequeño, con el objetivo de convertirse en sello editorial a través del que puedan llegar a la gente publicaciones con calidad y contenido en valores, y cuya recaudación se destinará a proyectos solidarios”. En el caso de este primer proyecto, “Regalos Escondidos”, el dinero se está dirigido a dos causas, una, la labor asistencial que desarrolla el misionero Longinos López en Karamoja, “que es la región más olvidada de Uganda”, y otra el albergue de transeúntes de San Francisco en Santiago, ambas conocidas de primera mano el propio Xaquín.

Portada del disco Regalos Escondidos
Ecléctico y sorprendente
El disco contiene doce canciones de este profesor y cantautor cambadés. Ecléctico y sorprendente. Lo primero, porque sus ritmos evocan en casos la música de jazz, al más puro estilo años 20 y otros el pop o las baladas, canciones todas ellas envueltas en las cálidas voces de Emilia Arija, Puy Araújo o Emilio Morales, entre otros solistas. Y lo segundo, por la calidad poética de sus letras, unas comprometidas con el ámbito social (“Pobres”, “El rellano”), otras de carácter intimista (“La semilla”, “Si no tengo amor”) e incluso un guiño al mundo ecológico con el tema “Regalos escondidos” que cierra el disco y que interpreta el propio Xaquín Rodríguez. “El trabajo está dedicado a la memoria de Pablo Mougán -explica Xaquín- un compañero que tocaba con nosotros la percusión y que era todo alegría, pero que  lamentablemente falleció a causa de infarto unos meses antes de editar el disco”.

En un momento de la grabación en un estudio madrileño
Distribución en la web
Producirlo no ha sido tarea fácil. Fue necesario un viaje a Madrid para grabar en un estudio de la capital, contratar a un arreglista y a los músicos. “El coste de producción es algo que asumimos entre nosotros -apunta Xaquín Rodríguez-, ha sido, digamos, nuestra aportación en creación, tiempo y dinero a la causa de ‘Son Relanzo’ en lo que a este proyecto se refiere. Lo que recaudemos ahora irá a parar a los proyectos de Uganda y Santiago”. “La gente -continúa- puede colaborar de tres maneras con ‘Son Relanzo’: con aportación de material creativo, aportación económica que permita editar luego trabajos como este y, una tercera vía, es comprando este disco o, en su caso, las demás publicaciones que vayamos editando”.
Adquirir el disco es algo que sólo puede hacerse a través del contacto directo con las personas integradas en “Son Relanzo” o de la web en las páginas Son Relanzo.com o Canciones de Xaquín.com. “No pusimos un precio -explica su promotor-, porque lo que pretendemos es que llegue a todo el mundo y que cada uno, al tenerlo en su mano y escucharlo, lo valore y aporte entonces el dinero que quiera ó pueda”.  “Así -continúa- hay desde quien aporta dos euros o los hay como el del otro día en Cambados que una persona me paró en la calle, porque el disco había caído en sus manos, y le gustara tanto que donó 50 euros para la causa”.

Xaquín Rodríguez compone desde joven
Desde joven
Xaquín Rodríguez tiene 52 años, pero compone desde joven. “La música bulle en mi cabeza desde pequeño -afirma-, tanto que siempre estoy silbando alguna melodía que se me ocurre y en seguida siento necesidad de plasmarla en el papel, con notas y letra, y la ayuda de un teclado”. “Mis primeras composiciones -recuerda-, cuando era poco más que un chaval, estaban vinculadas al ámbito de la catequesis en la iglesia, luego fui ampliando miras”. De hecho una de aquellas canciones, “Escucha tú,” compuesta en 1987 cuando tenía 24 años, alcanzó tal difusión que es cantada hoy por muchos coros en iglesias de Hispanoamérica, España y mismo en la comarca, sin saber ellos que el compositor es este cambadés.
Lo de grabar un disco le llegó por casualidad. “Tuve ocasión de hacerlo antes con un productor catalán -explica - pero no me convencían sus condiciones y dejé el proyecto aparcado” “Pero en 2008 -continúa- contacté con el productor madrileño Luis Guitarra, que tenía el sello solidario “Como tú y como yo”, y que, curiosamente, conocía por referencias algunas de mis canciones. Le remití una maqueta y pronto vimos que allí había material para un disco, y así salió a luz “Pasárselo bien”. La buena acogida de aquel trabajo ha animado a este cambadés a seguir profundizando en la composición, tanto que incluso tiene ya en mente nuevos proyectos: “trabajo ahora en canciones para un tercer disco, que será en lengua gallega y que pretendo sean letras muy comprometidas con el medio ambiente”.
Entre clase y clase, canción y canción, Xaquín tiene tiempo también para algunas actuaciones con su banda. “Son actuaciones que hacemos de forma desinteresada, y siempre que los horarios laborales nos lo permitan -explica-. Están dirigidas a un público reducido pero precisamos de un local que se ajuste en el plano acústico a nuestra instrumentación. Es una manera más de que nuestras canciones lleguen también a la gente”.     


Después de esta entrañable historia: vas a pasar sin colaborar con esta causa solidaria? POLO VENTANUCO te lo recomienda: un disco que te sorprenderá Si quires saber más sobre este proyecto, adquirir el disco o colaborar con la causa pincha en los siguientes enlaces:

                                    Canciones de Xaquín
                                          Son Relanzo


sábado, 1 de agosto de 2015

*** Opinión
Viño de Autor

Aspecto de la carpa en el Viño de Autor en Meaño
El “Encontro co Viño de Autor” de Meaño salvó el corte de una edición complicada. Y salva también con nota una trayectoria de dieciocho años. La perseverancia y el trabajo de los bodegueros integrados en la Asociación de Bodegas Artesanas Rías Baixas ha resultado fundamental para un evento que se ha convertido por méritos propios en un referente para Meaño y para el sector del vino en la comarca, de la mano de un colectivo que ofrece un marco de unión a las pequeñas bodegas. Las administraciones deberían tenerlo en cuenta a la hora de comprometer apoyos.
Pero la mayoría de edad debe servir también a los organizadores para barajar cambios en una feria que precisa renovarse. Aun manteniendo esqueleto y filosofía, el Encontro meañés precisa innovar para ampliar miras, abrirse y consolidarse con vistas al futuro. No sólo la crisis explica el estancamiento -e incluso caída, a pesar del maquillaje que pretende la organización- de las ventas en los últimos años. Caben reflexiones para, primero cohesionar a los propios organizadores, y luego responsabilizarse, publicitarse y mejorar la puesta en escena de un evento que si algo tiene es potencial.

NOTA: Podes deixar a rúa opinión anónima votando na enquisa que che propoñemos na marxe dereita arriba.