sábado, 26 de diciembre de 2020

“YO CONFIESO”

A xeito de memoria autorizada, "Yo confieso" relata os 45 anos de Mikel Lejarza “O Lobo”, considerado o espía máis importante dos servizos secretos da historia de España. Empezou a mediados dos 70 cunha infiltración de anos en ETA, que o levou a convertirse en xefe de infraestrutura da organización armada, e cuia labor de información fixo posible que os corpos policiais levaran a cabo unhas 200 detencións da banda terrorista. Logo seguíronlle traballos ligados a Terra Lluire, o grupo Godó e La Vanguardia, Mario Conde, Koplowitz, Partido Popular, ministros socialistas, terrorismo internacional, grupos de narcotráfico…


Aínda que moito se ten escrito sobre este personaxe, ninguén o fixo cun estilo tan directo e cercano a Lejarza como Fernando Rueda, xornalista que está considerado como un dos grandes especialistas españoles no eido da espionaxe. Da súa man, e a través dun relato tan estremecedor como real, báixanos ás cloacas fétidas dos mandos policiais, grupos económicos, CESID e persoaxes políticos, onde todo se move ao redor de intereses monetarios e trepas no escalafón da caverna, evidenciando que a relación humana non cabe nesa selva.

Ler “Yo confieso” descóbreche con crueza que nesta España todo está moito máis pestilente do que imaxinas, tanto en Madrid, como aquí preto. A través de 405 páxinas Lejarza desvela sen pudor como mandos políticos e económicos, con complexas correas de transmisión, sacan partido dun diñeiro turbio que circula por arterias corruptas entre silencios, complicidades, medos e mentiras travestidas de verdades que o rebaño acepta.

Nos "baixos fondos" non é doado atoparse con personaxes como Mikel Lejarza que puido ter na man, co tempo, unha vida relativamente cómoda, se cedese ante o diñeiro sen pudor, tan fácil como inmerecido. Por non telo feito a vida elexida (tanto a del e a da súa familia) non resultou doada. Despois de ler este este libro, quizáis, cando un mire ao seu redor empece a cuestionarse se as cloacas pasan máis preto do que pensaba. Daquela tocará preguntarse se é mellor mergullarse nelas ou quedarse á intemperie, sentíndose libre como un lobo.

ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo

E a continuación, nestos tempos tan de todos, deixamos entrar por este Ventanuco unha emotiva postal musical de Nadal que ofrece a Banda Xuvenil da Escola de Música de Meaño, e coa que felicita estas festas a todos os avós e avoas meañesas... e do mundo.




domingo, 20 de diciembre de 2020

POSTAL DE NADAL

Desde este particular Ventanuco, os nosos mellores desexos neste Nadal para saír do pozo nuns tempos que están sendo os máis complicados de toda unha xeración. Un ano e unhas pascuas que nos ensina de cheo o importante que son os nosos. Desde aquí, compartimos os anhelos de felicidade para ti e os teus nun Nadal onde se impón máis que nunca a prudencia, e que se cumpran esos soños navideños para un 2021 onde só cabe mellorar. E tamén  toca agradecer aos maiores os momentos compartidos para poder contarvos historias desde esta páxina: siña Teresa (Cobas), cos seus 95 aniños, Fina (Xil), Estela (Arxentina), Feliciana (Padrenda), Silvina (Meaño), Isabel Etelvina (Simes), Manolo (Simes), Calixto, Nelly... e tantos, cos que puidemos compartir un sorriso trala mascariña, conversas entrañables coas que seguen a ensinarnos tanto aos corazóns. E, como non, o nosa gratitude tamén aos lectores, con 201.200 rexistros de entrada (en representación de 72 países diferentes) ao longo destos sete anos que levamos na rede, para citarnos aquí co pretexto de Meaño. Vós sodes a razón que nos anima a seguir abrindo cada fin de semana este ventanuco humilde, fiel a aquel espíritu de partida. Sen pretensións. 


Laura Ortigueira Hermida (7 anos)


Se queres deixar amosar neste Ventanuco a túa historia, a túa opinión, foto ou punto de vista, non dubides en contactarnos escribindo ao correo que figura arriba na marxe dereita poloventanuco@gmail.com. Porque seguimos abertos a ti.  Bo Nadal!


De Laura... con corazón para ti

 

domingo, 13 de diciembre de 2020

PREMIOS CON MOITO DEPORTE

Agotado o prazo, entregáronse os premios de CORRER POR MEAÑO aos galardoados. Unha iniciativa da Asociación Cultural e Deportiva G.A.M. que tirou de imaxinación para manter vivo o espíritu da Carreira Popular de Meaño no ano do covid.  A vivencia foi posible gracias á colaboración das firmas Paco&Lola, Quinta de San Amaro e Supermercado Atlántico-Lage. Delas, o peche de hostalería pola situación covid, aprazou a disfrute de bono-tapas na Quinta de San Amaro para Lupe Vilar e Estefanía Silva (e respectivos acompañantes). A establecemento xa contactou coAs galardoadas para comunicarlles que poderán disfrutar desde convite un chisco máis adiante, cando recuperemos certa normalidade. Aquí vos deixamos as fotos de entrega de galardóns e o noso consello para este nadal: merca o teu agasallo navideño no comercio local. Paco&Lola, Quinta de San Amaro e Supermercado Lage son tres emblemas que nos enorgullecen en ser escaparate e embaixadores de Meaño. (NOTA: Publicarase máis adiante as fotos dos premios da Quinta de San Amaro).


Cristina Castro e Alfonso García "Achas" recollen o premio e Paco&Lola



Visita e degustación en adega
dun Paco&Lola



Olivia Rodríguez Moreda recolle
o lote infantil no
Supermercado Atlántico-Lage


Cecilia Abal Mosteiro
recolle o seu lote infantil
 en Supermercado
Atlántico-Lage

E tamén no marco de agasallos o CTM GAM sorteou un fin de semana nun balneario, galardón co que a Asociación G.A.M. se fixera gañando o concurso do programa Bamboleo da TVG. E para obter uns ingresos para a sección do Clube de Tenis de Mesa procedeuse ao sorteo, entega da que acompañamos foto. Se estás interesado en achegarte e probar este deporte, non dubides en pasarte polo pavillón de As Covas-Meaño, os lunes e mércores entre 19 e 21 horas. Sexas de onde sexas. Alí informarante. Sen compromisos. Un deporte con un equipo de xente que te vai enganchar! Próbao!


María Estévez recolle o premio na libraría-café "O Principiño" en Meaño


sábado, 5 de diciembre de 2020

 LA ASOCIACIÓN G.A.M. REIVINDICA RECUPERAR LA ESTATUILLA Y EL LEGADO DE DESIDERIO DOVALO 


La asociación cultural y deportiva G.A.M. demanda al concello de Meaño la restitución de la estatua del cura párroco Desiderio Dovalo a la hemeroteca municipal, y bautizar con su nombre este fondo periodístico creado con la colección que el sacerdote había atesorado en la rectoral desde 1929. El objetivo, restablecer este legado histórico y poner en valor uno de los grandes tesoros culturales meañeses, primero olvidado, y ahora ya desconocido.


1994. Foto de hemeroteca: Marisol Padín en la sala original

Fue el colectivo Grupo de Amigos de Meaño quien a finales de diciembre de 1990 salvó de las llamas una colección de más 20.000 periódicos de entre 1929 y 1984, en su gran mayoría de FARO DE VIGO, del que el párroco era asiduo lector. El mismo almacenara este fondo durante su vida que, tras su muerte, estaba destinado al fuego. Fue su sobrino Pablo Dovalo quien alertó a aquel colectivo de jóvenes del ultimátum que pendía sobre la colección almacenada en el suelo de una habitación de la rectoral. Movilizados éstos, la trasladaron a lo largo de toda una mañana hasta su local social, entonces situada en el bajo del consistorio. Acto seguido, le siguió un trabajo de meses en que limpiaron, ordenaron, clasificaron y empaquetaron en fajos de una colección de 20.000 ejemplares, más se creó un estadillo-guía para facilitar su manejo.
Finalizado el laborioso trabajo, el fondo fue ofrecido al concello de Meaño -presidido entonces por Germán Rodiño- para la creación de una hemeroteca municipal, que se dispuso en una sala anexa a la biblioteca que, por entonces, ocupaba la planta baja de la casa de cultura. El proyecto de remodelación de la sala y la organización del acto inaugural, que tuvo lugar el 12 de mayo de 1991, estuvo organizado por la propia asociación G.A.M. en consonancia con el concello, que lo sufragó. Entre las condiciones pactadas con el ayuntamiento éste se avino -tal y como le demandaba la asociación G.A.M.- a la compra de una estatuilla, que la artista meañesa Guadalupe Martínez “Guada” había concebido inspirada en la figura del párroco. Una adquisición que se pactó para que estatuilla presidiera la hemeroteca municipal en honor al párroco.


Directores de los centros escolares 
de Meaño en la hemeroteca

Arrinconado  y perdido
En 2005 mudaron las cosas. Por entonces el concello presidido por Jorge Domínguez- decidió trasladar la hemeroteca al remozado Pazo de Lis. Pero la estatuilla del párroco fue derivada en febrero de 2006 al consistorio, y desde entonces esta pieza adorna un rincón de la entrada al despacho del arquitecto municipal en la planta superior. Una decisión que la dejaba desde entonces carente del valor cultural e histórico, con que fue incorporada al patrimonio municipal, y para desconocimiento del público que accede a esta planta para realizar consultas en el departamento urbanístico.
Asimismo, la asociación G.A.M. denuncia que desde 2005 una parte de este tesoro cultural, que incluye los años comprendidos entre 1971 y 1984, permanece postergada en una sala interior de la biblioteca municipal. Un fondo que reúne unos 600 ejemplares, centrados en la etapa histórica de la Transición, narrada toda ella a través de las páginas de FARO DE VIGO, y que permanece desplazado y olvidado desde en las estanterías más recónditas e inaccesibles de la citada sala.


Estatuilla de Desiderio Dovalo
("aparcada" en la planta alta del concello)


Es por ello que desde la asociación G.A.M. se insta al concello de Meaño a que se traslade y se reubique esa parte olvidada del tesoro, en la sala-hemeroteca del Pazo de Lis para disponer del fondo al completo. Asimismo, que se obre de igual forma con la estatuilla de cura párroco, ubicándola en la hemeroteca del Pazo de Lis, demandando que se bautice la sala con el nombre de “Hemeroteca Desiderio Dovalo (1898-1990)”. Añadido, se solicita que la estancia albergue una reseña histórica sobre el personaje y cómo fue creado este tesoro cultural, hecho que mismo hoy desconoce la propia corporación meañesa.


Ejemplar del 25 de noviembre de 1975
(parte olvidada de la hemeroteca municipal)

Un nobel
El legado del párroco lo defendió a mayores la asociación G.A.M. cuando en octubre de 1998, con motivo de la creación del callejero del municipio para el centro de Dena y Meaño, este colectivo demandó darle su nombre a la calle que el gobierno local pretendía denominar “Rúa da Igrexa”. El pleno de la corporación acabó aceptando la propuesta, nombrándola así Rúa Desiderio Dovalo, rememorando precisamente buena parte del trayecto -como el colectivo argumentaba- que el párroco realizaba a diario en vida entre la casa familiar -donde residió sus últimas décadas- y la iglesia y su rectoral.
Un párroco que mismo añadió al legado su particular “Nobel”, una beca con su patrimonio económico depositada en el arzobispado de Santiago, destinado a financiar los estudios de un meañés que se aviniera a realizar la carrera sacerdotal. Al tiempo, ese fondo contribuyó a sufragar parte a los estudios de Santiago Telmo, nacido en 1991, un año después de la muerte de un Desiderio Dovalo  que estaba llamado a ser su tío, y que se convertía en 2019 en el primer meañés ordenado sacerdote desde entonces. Un legado que Meaño no debería dejar caer en el olvido.


Desiderio, un nobel humilde