*** Opinión

"GORBI"

 

Mijail Gorbachov marcou  a toda unha xeneración para os que eramos universitarios inquedos, cando a glasnost e perestroika chegaban como unha bocanada de aire fresco desde o outro lado de pano de aceiro. Arribaba despois dun réxime totalitario co seu holocausto no que se convertira a URSS, tras unha esperanzadora revolución que se esnafrou na primeira curva.
Gorbachov (o home da mancha na cabeza ou "Gorbi" entre os novos) será lembrado como o líder político máis importante -para ben- do século XX. Coa súa obra legounos 30 anos de paz como nunca antes se tiña visto na recente historia de Europa. Da súa man vimos o aperturismo soviético, a fin real da Guerra Fría, con escenas emotivas de acordos polo desarme con Ronald Reagan e George Busch (pai), como nunca antes se viran entre os dous bloques. Antes, o modelo soviético voltara a línea dura (Brézhnev) tralo tibio reformismo de Kruschov, abocado así a ficar anquilosado. Cun atraso latente, Gorbachov aviuse a unha perestroika que estaba fecundada pola nova xeración.

O intento de golpe de estado de 1991 foi un zarpazo das forzas reaccionarias para unha marcha atrás que non se accionou. Como efecto colateral, abriuse un boquete para acelerar un proceso reformista no que se correu en exceso. E nesa aceleración pescaron económicamente os avispados á par que os camaleónicos grupos reaccionarios que se acomodaban raudos á nova traxe para copar as esferas de poder. O resultado é unha Rusia, reconvertida hoxe nun neo-totalitarismo maquillado por demócratas, un modelo tan hermético como agresivo cuxo “modus operandi” ameaza con expandirse (Trump, e outros lares por aquí entre nós).
O menosprezo a Gorbachov polas altas esperas rusas non fai senón agrandar a súa lenda, ao ser soterrado como naceu -e viviu-, humilde, prendado sempre do amor con Raísa.