***In memoriam

“CÓNTAME OUTRA HISTORIA”

Frorece a primavera mentras a vida váisenos gastando polos currunchos. Pinca a pinca, pero incesante, estásenos indo toda unha xeración. En falta nós botamos xa esas historias que se levan no peto, os relembros dun tempo esmorecido, onde no rural meañés -co arquivo municipal do concello queimado en 1946-, os maiores eran esa historia viva que se nos escapa. Entre eles, a memoria de Aida (Lage Ferreiro) que nos deixou na parroquia de Meaño aos nove días de ter entrado a última das súas 91 primaveras.

Sinto que escribo tarde, pero era unha misiva á que debía na ánima por ese vínculo invisible que fumos tecendo. Coa súa prodixiosa memoria e con inusitada paciencia, siña Aida legounos retazos dos albores da Guerra Civil na parroquia de Meaño, da queima do concello no Outeiro, do mundo das escolas unitarias do réxime, das lendas do alén, do motín dos montes (1953), da vella feira de Meaño, incluso dalgún crime no seo familiar que conmovera Meaño nos anos da ditadura.

Ela era unha desas entrañables cronistas do pasado á que acudiamos cada vez que queriamos tirar dun fío para escribir. Parlotear unha tarde improvisada con siña Aida era un desos oasis emocionais. Ao despediamos, sempre tan pulcra, ata. se congratulaba por facernos partícipes duns relembros que sigñificaba tanto para deixar testimuña documental. Sabiamos que aos seus anos, en calquera recodo, a vida faríanos un desos acenos amargos.

Grazas polo compartido, grazas por facernos mellores, grazas por ensinarnos de xeito silandeiro a valorar co corazón. Grazas a ti, a esos maiores aos que sempre estades aí para axudarnos: a Pepe de Rial, a Manolo de Agís, Olegario, Silvina, Fina en Xil, siña Luisa en Cobas…Como dícía a canción: “papá (ou mamá), cuéntame otra historia”.