***Información-opinión

Resultados por parroquias

Os resultados das eleccións municipais 2023 en Meaño foron unha sorpresa para todos. Para os que perderon e ata para os que gañaron, por canto, por un momento, mesmo acariciaron o noveno edil. Veciños de Meaño gañou de xeito rotundo, recabando o 57% dos sufraxios emitidos, isto é, 1.964 votos, polos 1.461 do resto dos partidos xuntos. O resultado, maioría absoluta para gobernar ás anchas durante a lexislatura que arrancará a mediados de xuño.
Nos medios de comunicación ou en internet, o lector tería visto os datos das eleccións por municipio. Pero desde aquí imos máis alá, e servímoslle a continuación os resultados por cada unha das sete parroquias do municipio.

Resultados por parroquias

 
Unha vez máis cumpliuse aquela sentencia que Jorge Domínguez confesaba fai tempo: “un alcalde, por moi mal que o faga, polo feito de presentarse de novo ás eleccións garantízase recabar 1/3 dos votos”. Partindo desa premisa, Carlos Viéitez mellorouno con creces. Para este resultado, entraron en xogo varios factores: por unha banda -o máis importante-, un investimento económico descomunal, o nunca visto ata do de agora nas eleccións municipais de Meaño, non escatimando absolutamente nada en marketing para a suxestión da masa (e saltándose todos os límites de gasto que fixa a norma). Por outra, un amplo equipo de traballo, eficaz no seu labor, non só de campaña e control sobre a cidadanía, senón tamén como correa de transmisión do candidato, máis dos poderes fácticos nos que se ampara, poñendo en práctica pautas que nos retrotraen ao modelo caciquil da España de fins do s. XIX. E un terceiro factor: o voto do medo, o da papeleta marcada pola doblez, o do acarrexo de votos o 28-M. Cada voto contaba moito, e Veciños pelexou cada un, baténdose casa por casa ata límites que superan a ética democrática baseada na libertade

Que dicir das outras formacións políticas? O PSOE desaparece da corporación (e así o entende a inmensa maioría) pagando aquel sonroxante pacto de facto que lle dera en 2019 a alcaldía ao PP de Viéitez, e o compadreo -cando non a loa- que se evidenciou nos plenos durante toda a lexislatura. En 2019, o PSOE meañés decidira inmolarse. Catro anos, despois recolle o froito. Témome que esa penitencia irá máis alá destos catro anos. Ao tempo. O PSOE, en 2019 renunciou mesmo a unha alcaldía que M.I. servíalle en bandexa de prata, unha oportunidade que nunca tivera a esquerda en Meaño, pero que o PSOE rexeitou. Hai trens que só pasan unha vez na vida. E este non voltará.
Meaño Independiente? A baixada de votos evidencia que M.I. tocou o cumio en 2019, quedándose entonces a tan só a 112 votos do PP con Carlos Viéitez. Agora, en caída, só lle toca diluirse ou afrontar o futuro baixo outra fórmula. Todos saben que “independentes”, é un lugar de paso (incluido agora para Carlos Viéitez).

Pola súa banda, o PP pagou que a Provincial deixara pasar o tempo de xeito tan infrutuoso como exasperante, como agardado a chegada dun “mesías” que, quen máis e quen menos, sabía que non ía aterrar. O “Deus proveerá”, non ten nada que ver co rural meañés, e a máis tempo pasado, máis terreno capado por Veciños, mentras o PP semellaba morrer por inanición. Agotadas unhas vías e non exploradas outras en tempo, a Suso Sueiro non lle quedou outra que salvarlle os mobles ao PP. Aínda que traballando de arreo a contrarreloxo, lamentou o chegar moi tarde a escena.

En canto ao BNG que, por un momento, semellaba ilusionar en pre-campaña arrancando antes que ningún, acabou amosando que o galgo non tiña folgos para unha carrreira de longa distancia. Ao final concurriu cun programa estándar que podía ser común a calquera concello de Galicia, unha enumeración de xeralidades, que para nada calou no electorado, sen unha proposta de actuación concreta para Meaño.

Na democracia “el sueño de la razón (tamén) produce monstruos”: Mussolini, Hitler, Perón, Jesús Gil, Trump… Todos chegaron ao poder mediante a vía electoral. No xeito de control, que aúna un cóctel de falso paternalismo, marketing e medo, todos se semellan. Este tamén. A chamada á "concordia e unidade", que foi a mensaxe institucional de Carlos Viéitez tralas eleccións -máis aínda tralas de bombas de palenque da noite electoral- soan vacuas nel, evocando máis ben aquel "una grande y libre" (nen grande, nen libre). Aquí é o que toca.