*** Opinión
Patria
A través da vida de dúas familias anónimas
que convivían no mesmo edificio, entremezclando presente e pasado, realidade e
ficción, e cun ritmo narrativo directo, Fernando Aramburu ofrece con
"Patria" unha novela que deixa pisada no lector. Resulta un xeito
descarnado de interiorizarse no lado humano do conflito vasco, poñendo
distancia de por medio sobre o mundillo político. No seu lugar, emerxe espido o
drama emocional de toda unha xeración, cru como a vida mesma, na que só cabía
mimetizarse co medio social, aceptando como propio o vivir suxestionado por
outros, pola masa, polos teus.
Capítulos breves, con oracións curtas,
fogonazos que crean imaxes por doquier en días que case sempre son grises, no
relato ou na mente do lector. Novela que recomendamos nesta etapa de
confinamento que tamén resulta gris, nunha primavera que este ano non florece
en ti, polo que conectar cos protagonistas resulta se cabe máis doado.
Cando te enfrentes ao relato, aprovisiónate
dunha dose de paciencia no inicio, cuns vaivéns temporais, de personaxes que
veñen e van, de presente e pasado. Non te rebeles contra a orde trazada por
Aramburu, déixate levar polos vaivéns, para acabar disfrutando deles. Cando
remates, non te deixará indiferente, o conflito veralo xa para sempre a través
desta novela: humano (e atroz), cruel (e compasivo), incomprensible
(comprensible), morte (e vida)... Dun relato así sempre quitamos leccións: onde
estás, a quen serves, que medios empregas, para que, a costa de que. En fin.
*************************
No hay comentarios:
Publicar un comentario